Samoklęski

   Wieś leży nad potokiem Szczawa , dopływem Wisłoki, przy drodze z Gorlic do Żmigrodu. Od południa otacza ją las Gamrat ze szczytem Bucznik ( 319m n.p.m.).

   Wcześniej wieś nazywano Sowoklęski lub Sowie Klęski . Pochodzenie nazwy nie jest pewne. Może pochodzić od przezwiskowej nazwy mieszkańców wsi lub od miejsca, gdzie klęskają sowy, a Samoklęski to wtórna adideacja.

    Początki wsi sięgają XII-XIII wieku. Do 1332 roku była własnością książęcą, nadaną przez Władysława Łokietka Pietrowi Petkow. Długosz, pisze o tej miejscowości, że był tu kościół parafialny , a jej właścicielami byli Jan i Stanisława Gamrat herbu Sulima. Pochodzący z tej rodziny Piotr Gamrat ( arcybiskup a późniejszy prymas gnieźnieński ), który w 1540 roku przedstawił kapitule plan połączenia parafii Samoklęski i parafii w Skalniku, aby tym samym zwiększyć ich uposażenie. Z powodu śmierci Gamrata nie doszło do tego.

    W 1629 roku o Samoklęskach stało się głośno tego powodu, że to właśnie tutaj pan Hermolaus Jordan przywiózł porwaną z rodzinnego Dębowca Eufrozynę Mniszchównę, córkę wojewody Sandomierskiego, siostrę Maryny, carycy moskiewskiej . Śledztwo wykazało, że tak naprawdę było to za jej zgodą i wolą, za co pozbawiono ją połowy posagu.
Od XVI do XVIII wieku Samoklęski pozostawały w rodzinie Mniszchów. Był tutaj dwór obronny , w którym podobno gościł car Dymitr Samozwaniec.

    W czasie I wojny światowej wieś dwukrotnie była w zasięgu działań wojennych. W czasie II wojny światowej w pobliskim lesie stacjonowały oddziały AK .
    Szkoła w Samoklęskach istnieje od 1883 roku. W 1929 r, ukończona budowę nowej szkoły, która od 1950 r. stała się szkołą zbiorczą. W 1965r. szkołę rozbudowano. Obecnie nosi nazwę do Zespołu Szkół Integracyjnych im. Jana Kantego, w którego skład wchodzi przedszkole i szkoła podstawowa.

    Na szczególną uwagę na terenie wsi zasługuje murowany, zabytkowy kościół p.w. św. Marii Magdaleny, wybudowany w 1854 roku, na miejscu wcześniejszego drewnianego kościoła z 1605 roku. Na pagórku niedaleko drogi widoczne są resztki ruin obronnego dworku oraz karczma z XIX wieku. Nad potokiem Szczawa jest źródło siarczkowej wody mineralnej .

www.wirtualnejaslo.pl