Zarzecze
Wieś położona na prawym brzegu Wisłoki , przy drodze z Dębowca do Żmigrodu. Nazwa wsi jest prawdopodobnie topograficzna i ma związek z położeniem wsi za rzeką Wisłoką.
Pierwsza wzmianka o jej istnieniu znajduje się w opisie wójtostwa dębowieckiego z 1383 roku. Za Kazimierza Wielkiego przez Zarzecze przebiegała droga z Sandomierza przez Żmigród na Węgry . Kolejna droga przez Zarzecze łączyła Biecz z Krosnem i Sandomierzem. Były to szlaki o dużym znaczeniu handlowym i wojskowym. W 1581 roku właścicielem wsi został Jerzy Mniszek. Mieszkańcy wsi bardzo wtedy zubożeli , z powodu nadmiernego wyzysku, przez właściciela. W 1754 roku pomiędzy starostom dębowieckim a chłopami powstał konflikt. Poddani z Zarzecza i okolic złożyli przysięgę , że nie będą posłuszni staroście, tzn. nie będą odrabiać pańszczyzny i oddawać powinności dla dworu.
Pańszczyzna na tych terenach została ostatecznie zniesiona w 1849 roku. Chłopi mogli wówczas wykupić uprawianą ziemię. Pod koniec XIX wieku wielu mieszkańców wyjechało za granicę (głównie do Ameryki, Węgier i Australii) w poszukiwaniu pracy. Tylko nieliczni znaleźli zatrudnienie w powstających na terenie Jasła zakładach przemysłowych.
W okresie międzywojennym rozpoczął się rozwój gospodarczy wsi. Został on zatrzymany wybuchem wojny. Przeludnienie wsi spowodowało bezrobocie, rozpoczęły się choroby zwłaszcza u dzieci. W walce z Niemcami życie straciło około 50 osób .
Obecnie na terenie wsi działa jednostka Ochotniczej Staży Pożarnej, której początki sięgają 1904 roku. Pierwotnie była to drużyna ogniowa Kółka Rolniczego. Pierwsza drewniana remiza uległa zniszczeniu podczas „kampanii gorlickiej" w 1915 roku. Odbudowany obiekt uległ zniszczeniu w czasie II wojny światowej. Ponownie odbudowany służył do 1990 roku. W 1996 roku oddano do użytku nowa remizę wraz z domem ludowym. W tym samym roku wybudowano kapliczkę z figurą Matki Bożej Płaczącej . Dzieci uczęszczają do 6-cio letniej szkoły. podstawowej.
www.wirtualnejaslo.pl